Wieki temu, bodajże na organizowanym przez Romana Gutka festiwalu "Nowe Horyzonty" obejrzałem film Darrena Aronofsky'ego "Requiem dla snu". Film był genialny, mocny, gęsty od psychoz i paranoi. Wychodząc z sali kinowej długo debatowaliśmy o poszczególnych scenach, (rewelacyjnej) muzyce, napięciu - i marzyliśmy o tym, by sięgnąć do literackiego pierwowzoru.
To ostatnie udało mi się dopiero teraz. Mając w pamięci emocje wywołane filmem obawiałem się, czy tekst okaże się równie powalający co obraz - jak się okazało jest jeszcze lepszy.
Bohaterowie "Requiem" od pierwszej do ostatniej strony staczają się po równi pochyłej. Każdy z nich ma swoją własną drogę do zatracenia; dla Harry'ego to heroina, dla jego matki Sary - świat telewizji i obsesja na punkcie odchudzania. I choć wydawałoby się, że sytuacja Sary jest lepsza (przynajmniej pod względem społecznej akceptacji), to w powieści Selby'ego każda obsesja jest równie niszcząca i równie nieubłagalnie prowadzi do zagłady.
Jeśli szukacie prozy pełnej nadziei, romantyzmu i humoru - omijajcie "Requiem" z daleka.
Jesli chcecie literatury brutalnej, prawdziwej i zapierającej dech w piersiach - sięgnijcie koniecznie.
Za udostępnienie książki dziękuję wydawnictwu Niebieska Studnia.
5 komentarzy:
film uwielbiam! a na książkę ciągle poluję;) obecnie jestem w połowie "Piekielnego Brooklynu", innej książki tego autora. jest ciężka, brudna i hm... "ryje psychę". ale myślę, że warto.
@ jaka ja: "Piekielny Brooklyn" już jest na mojej liście.
Chyba film lepszy ...
Oglądałam fil ale książki jeszcze nie czytałam. Na pewno zajrzę..:)
@ awiola: przeczytaj koniecznie! i podziel się wrażeniami.
Prześlij komentarz